Alternatieve financiering?

Wat zijn de alternatieven voor wat nu soms alternatief wordt genoemd?

Er wordt tegenwoordig veel over alternatieve financieringen gesproken, maar dan zie ik nog steeds te weinig echte alternatieven. Te veel zie ik dat andere partijen zich opwerpen als bank en tien keer roepen dat zij geen winstoogmerk hebben en geen bonussen uitkeren, maar het traditionele geld ophalen bij mensen die wat geld over hebben en wegzetten bij bedrijven die daar behoefte aan hebben, nog steeds als basis hanteren. De vorm of de intermediair kan dan misschien wat anders zijn, maar ik zie dan nog steeds niet echt een alternatief.

Echter nu zie ik ook dat bedrijven zelf onderling tot afspraken aan het komen zijn. En dan zijn we wel alternatief bezig (goh, waarom krijg ik bij dit woord nog steeds een vreemd gevoel). Soms zie je dat het uit nood geboren is, soms zie je slimme grens verbredende bedrijven aan het werk. Om met die eerste categorie te beginnen: bedrijven zien in hun bedrijfskolom belangrijke leveranciers het moeilijk hebben en omdat die leveranciers voor het bedrijf zelf ook van levensbelang zijn, trekt het bedrijf zijn leverancier wat dichter tegen zich aan, leent hem wat geld om maar niet om te vallen en vergemakkelijkt voor zichzelf de volgende onderhandelingen over de prijzen en andere zaken en breidt tegelijkertijd zijn invloed in de bedrijfskolom uit. Vaak nog tegen wil en dank.

Maar soms is er helemaal geen leverancier – klant verhouding noodzakelijk. Een recente ervaring uit mijn eigen adviespraktijk:
De betreffende onderneming groeit (te) snel en heeft werkkapitaal financiering nodig. Zij is net geen startup meer, maar heeft ook nog niet een trackrecord die een bank kan overtuigen. Een beetje tafellaken – servet verhaal. Deze onderneming heeft de oplossing gevonden binnen de bedrijfskolom. Daar zat zo’n slimme onderneming, die bereid bleek een stuk werkkapitaal te financieren. Een bedrijf met veel te veel cash en die eigenlijk ook (nog) niet wist waar ze er mee heen moesten.
Grote voordelen voor de verstrekker (en dus ook de redenen om dit te doen):

  • Ze kennen de markt en daarmee kunnen zij zich een goed oordeel vormen over de geldnemer
  • Ze bouwen een hechte band op met de geldnemerr
  • Ze krijgen veel meer info van de geldnemer en daardoor ook extra inzichten in de totale marktr
  • Ze zitten vooraan als de geldnemer ooit verkocht gaat worden of als er nieuwe kredieten verstrekt moeten wordenr
  • Ze breiden hun invloed uit in de bedrijfskolomr
  • Beide bedrijven kunnen extra leren van elkaarr
  • Geldgever heeft extra rendement op kasgelden (er is een flinke rente overeengekomen)r
  • De zekerheden die gesteld zijn weet de geldgever op waarde te schatten en zou zij – wanneer het fout zou gaan met de geldnemer – op een gemakkelijkere manier liquide kunnen maken dan een bank en/of curator.r

Uiteraard moet je als geldnemer wel oppassen dat je je niet ophangt aan de nieuwe geldschieter en dat je een stuk flexibiliteit gaat verliezen, maar met als je met een bank in zee gaat verlies je ook een stuk van je slagvaardigheid (afhankelijk van de voorwaarden die de bank stelt aan het krediet). In dit geval is het tot nu toe een win-win situatie.

Mijn advies in deze tijd zou dan ook zijn aan ondernemers die geld nodig hebben en moeilijke gesprekken hebben met hun bank: breng je bedrijfskolom en/of je markt eens goed in kaart en analyseer wie er bij gebaat zou zijn jou geld te lenen. Het kan niet alleen een oplossing zijn voor een korte termijn probleem, maar tevens de start zijn van een hele nieuwe groei en bloei periode. Wees creatief!

logo-footer